Juist DWDD, een programma dat de media als onderwerp heeft, had aandacht moeten besteden aan de manier waarop een vrouw als Patricia Paay haar lichaam moet inzetten om relevant te blijven voor de Nederlandse media, vindt universitair hoofddocent Mediastudies Jaap Kooijman.
"Vorige week vrijdag was Patricia Paay te gast bij De Wereld Draait Door om haar biografie, geschreven door televisiemaker Bert van der Veer, te promoten. Matthijs van Nieuwkerk vroeg vooral naar de smeuïge seksverhalen, de wilde nachten die Paay doorgebracht zou hebben met David Bowie, John de Mol, Waylon en een jonge Hindoestaanse prins. Door deze ietwat hijgerige benadering bleef het programma steken op het niveau van shownieuwsprogramma's als RTL Boulevard en SBS Shownieuws. Bovendien waren de ‘onthullingen’ oud nieuws, zoals Van der Veer in de biografie grif toegeeft. De meeste pikante details heeft Paay in eerdere interviews al prijsgegeven.
Was er dan wel een interessant gesprek met Patricia Paay te voeren? Vanzelfsprekend is de biografie, zoals de titel La Paay al aangeeft, een egodocument dat de reputatie van Paay als ‘aandachtsjunk’ bevestigt. Maar het boek geeft ook een verrassende inkijk in vijfenveertig jaar showbizz in Nederland en dan in het bijzonder de positie van de vrouwelijke artiest daarin. In 1966 was Paay als zeventienjarige zangeres bij de TROS voor het eerst op de Nederlandse televisie te zien. Al snel beseft zij dat ‘Patricia Paay’ bovenal een commercieel product is dat wordt verhandeld door mannelijke platenbazen, managers en televisieproducenten. Om als popzangeres succesvol te zijn, is zingen niet genoeg; ze moet zich vooral als sexy stoeipoes laten verkopen."