Manon de Vries: "De klacht van Ine ter Berg is mij uit het hart gegrepen (O&D, 6 december). Iedere Nederlandse kustgemeente is verplicht een stukje strand voor naaktrecreatie te reserveren. Zo ook de gemeente waar ik woon: Noordwijk.

Het zijn stukjes strand die ver van het drukbezochte textielstrand zijn gelegen. Meestal bezocht door babyboom locals die er op de fiets naartoe gaan. Lekker rustig en schoon, zoals op naturistencampings. Een wat ouder publiek dus dat er al zat met kinderen toen het nog niet geheel bloot was. Er werden in de jaren zeventig nog bonnen uitgedeeld voor blote borsten door de vaak controlerende strandpolitie. Die is wegbezuinigd helaas, dus hebben gluurders en cruisende homo's vrij spel. Ik lig er graag maar ga in de buurt van een echtpaar liggen of met vrienden. Soms lig ik er echter alleen. En als je na een dutje merkt dat op tien meter afstand van je voeten een man is neergestreken die zich aan je zit te vergapen of anderszins, is dat schrikken. Ik stuur ze weg. Of er geen andere plek is op dit verder ruime strand, vraag ik. Dat ik het niet prettig vind dat hij daar zit en me niet vrij meer voel, want ik weet niet hoe ik liggen moet. Vaak ben ik degene die zijn boeltje pakt om te verkassen of maar naar huis gaat, want hij mag zitten waar hij zit, is het antwoord vaak."

Lees verder op volkskrant.nl