© Maartje Geels. Judit Neurink: “Waar ik oud wil worden? Mmmm. Ik mis niet zo heel veel van Nederland. Ja, de zee.”

Ze zag IS dit jaar met eigen ogen oprukken langs de grenzen van haar geliefde Koerdistan. Trouw-correspondente Judit Neurink over angst, hoop, liefde en vriendschap in Koerdisch Irak.

Wie kan zeggen dat de liefde voor een land een huwelijk kost? Judit Neurink zegt het. De Amerikaanse inval in Irak in 2003 was een van de oorzaken van haar scheiding. Hij was tegen, zij was voor. De scheidslijn liep ook dwars door hun vriendenkring, de discussies laaiden hoog op. Datzelfde jaar vertrok ze voor het eerst als journalist naar Irak, het begin van een bijzondere liefde voor een land. Die kleuren! Vers, fris groen in het voorjaar, stralend geel in de zomer, de bruine herfst, altijd die ene dominante seizoenskleur.

De eerste reis sprong de armoede in het oog, de smerigheid, de zucht naar het materiële terwijl de normen en waarden nog aan diggelen lagen. Maar ze bleef komen. Voor trainingen aan collega-journalisten, om onderzoek te doen voor haar boeken. Tot ze in 2008 de kans kreeg in Irak een eigen mediatrainingscentrum op te zetten. “Ik was net vijftig geworden en werkte al tien jaar bij Trouw. Ga ik zo door, vroeg ik me af. Is dit waar ik oud ga worden, wat ik wil bereiken? Ik wilde nog wat anders. De kans kwam, en ik heb m'n katten meegenomen en ben verhuisd. Ik zou één jaar blijven, maar ik woon er nog steeds.”

Lees verder op trouw.nl